Text
Pamanahrasa
Sabot papencrong-pencrong, manéhna mapatkeun jampé paméré Ki Hulujurit, ”Rampés nu kadeuleu! Rampés nu kaambeu! Rampés nu kadéngé! Amun dia eudeuk nganjang deuk ngaliwat milu reureuh! Tapi, amun dia lunta lugay alas sabab salah, geura dia mulang! Dia ngaton ka Guru Alas dia! Amun dia ngabadigul di lampah dia, nya kujang pikongkorongeun dia, eujeung gobang pikarémbongeun dia! Hus!”
Dikitukeun téh éta maung lodaya nu sakitu borongo-ngongna, ngarumpuyuk, brek depa taya tangan pangawasa, lir kapas kaibunan! Huluna kalah unggut-unggutan, peureum bari ngalétakan suku hareupna nu nyodor ka hareup. Pamuluna pikarunyaeun, pasrah rék dibeureum rék dihideung, mikeun badan sakujurna.
”Lempay! Kami rék ngalalana, mun dia sadrah sarua nga-rasa kumelipna, mun dia suka, kami ménta suku sinambungan, titip léngkah sangkan kami teu rundag-randeg!” ceuk manéhna ku ati nu wening jeung pamulu nu béar marahmay.
YPII0004189SMATRI | 899.223 ISK p | Perpustakaan SMA Trinitas Bandung | Tersedia |
Tidak tersedia versi lain